Kolejna metoda RP (Rapid Prototyping). 3DP (Three Dimensional Printing) to technologia druku przestrzennego umożliwiająca zastosowanie proszków od polimerowych przez ceramiczne po metalowe.
Zwykle na cienką warstwę proszku punktowo, wewnątrz przekroju tworzonego elementu, nanoszone jest spoiwo (lub od razu materiał roboczy w postaci płynnej). Przypomina to sposób, w jaki popularne drukarki atramentowe nanoszą atrament na papier. Po wstępnym oczyszczeniu fragmentu tworzonej bryły i nieznacznym obniżeniu dna komory roboczej głowica podająca nakłada kolejną warstwę proszku i cykl zaczyna się od nowa. W rezultacie otrzymuje się trójwymiarowy model składający się z ziaren proszku związanych spoiwem. Element poddaje się następnie wygrzewaniu, w wyniku którego ziarna proszku zespalają się ze sobą a spoiwo znika.
Bryły uzyskane w ten sposób mają dużą porowatość i wymagają niekiedy wypełnienia wolnych przestrzeni materiałem wzmacniającym. Problemu z porowatością nie ma, jeśli do budowy wykorzystuje się płynny materiał roboczy. Do zalet 3DP należą niewielkie rozmiary, cicha praca, tani koszt oraz bardzo szybka praca.
